Arpentus als vluchtleiding bij verkoop gereedschapsmakerij

De beeldspraak van Van Frankenhuyzen typeert de creatieve ondernemer. Recent verkocht hij Van Frankenhuyzen Industrial Cutting Tools. Het metaalbewerkingsbedrijf vervaardigt snijdende gereedschappen vervaardigt voor de industrie, vooral van ultraharde materialen.

De bevlogen ondernemer stuurde ruim dertig jaar zijn bedrijf op “licht, lucht en ruimte. In letterlijke én figuurlijke zin”, benadrukt hij. En als hij zijn verhaal doet, licht de rode draad ineens op. Hij, Jan, was een ondeugd op school maar ontwikkelde zich ‘learning by doing’; tot succesvolle ondernemer, gereedschapsmaker, hobbysmid, semiprofessionele fotograaf, banjo- en vioolspelende amateurmuzikant, en buurbewoner met hart voor de kinderen van het dorp. Juist híj heeft een ondernemersvisie waarin de bloei van zijn medewerkers centraal staat. En juist híj heeft samen met zijn vrouw Karla en twee anderen een stichting om kinderen ambachten te laten ontdekken, nieuwsgierig te maken en – dat vooral – eigenwaarde te geven.

De beste kennismaking met van Van Frankenhuyzen is misschien wel een rondleiding achter het kleine geveltje van zijn authentieke dorpswoning. Een negentiende-eeuwse middenwoning waar hij al dertig jaar woont en die hij en passant verklaart nooit meer te verlaten. Terwijl hij zijn bedrijf aan het verkopen was, sliep hij vanwege een grondige verduurzaming van de woning buiten. De woonkamer werd keuken – met een paar stoelen om te ‘wonen’ – en de keuken slagerij. Want (onder andere) de catering verzorgen voor dorpsbewoners, eenden slachten en worsten maken behoren ook tot de vele hobby’s. Achter die huisslagerij is de diepe achtertuin, met in historische stijl gebouwde optrekjes, waarin oude ambachten worden beoefend. Zoals de authentieke smederij, waar Van Frankenhuyzen regelmatig het vuur hoog laat oplaaien. De houtwerkplaats, waar kinderen uit het dorp af en toe loepjes mogen maken. De broodbakkerij waar – als alles volgens plan verloopt – wekelijks brood wordt gebakken. De ‘doka’, waar de fotograaf zich kan uitleven. Om maar te zwijgen over de pastorietuin, die via de achterzijde bereikbaar is, waar ‘moestuinjuf Karla’ de kinderen van de dorpsschool de geheimen van de natuur laat ontdekken – zaaiend, plukkend en snoepend.

Al die hobby’s pasten erbij, in de ondernemersagenda. Inmiddels is de ‘landing’ achter de rug. Toen een klant voor de tweede keer belangstelling toonde voor het bedrijf, ging het balletje rollen. “Het werd tijd om afstand van de troon te nemen en ‘de jongens’ (de negen medewerkers, red.) nieuw perspectief te geven. Het bedrijf nóg eens opnieuw uitvinden en vernieuwen, zag ik niet meer als taak voor mij. Daarom ben ik samen met Arpentus mij gaan oriënteren op mogelijke kopers.”

Eén ding maakte Van Frankenhuyzen van meet af aan duidelijk. De potentiële koper die meteen zou beginnen over omzetvergroting, moest afvallen. Liefde voor het vak, dát zocht hij in een koper. Geen jacht op omzet. Op dat criterium vielen tien van de veertien namen op de longlist al af. Uiteindelijk werden de onderhandelingen ingezet met de eerdergenoemde klant: Meyco Holding AG, een Zwiterse moedermaatschappij met een Nederlandse dochterorganisatie.

“Pittig!”, knikt Van Frankhuyzen, op de vraag hoe het verkooptraject verliep. “Het is een uiterst sensibel en emotioneel belastend proces. Een fragiel proces. Richting je medewerkers. Richting je familie. Richting de koper. Richting de advocaten. Om die hele landingsoperatie te coördineren, heb je verschillende mensen nodig.”

Die mensen vond hij bij Arpentus. Zijn “vluchtleiding” noemt hij het. En hij is nog bijna lyrisch over de complementaire kwaliteiten van het team. De één “waanzinnig met cijfers”. De ander scherp op het menselijke aspect. Een derde super accuraat in de ondersteuning. “Ik heb geen eerdere ervaringen opgedaan met het verkopen van een bedrijf, maar ik denk dat het mij gelukt is de allerbeste vluchtleiding te krijgen”, vat Van Frankhuyzen zijn ervaringen samen.

Het kleine poosje dat hij de verkoopplannen voor medewerkers moest verbergen, vond hij ronduit verschrikkelijk. De eindeloze vragen die tijdens de due dilligence op hem afkwamen, waren vermoeiend. `De juridische haarkloverijen verbaasden hem. En dat zijn broer plotseling overleed terwijl de verkoop in volle gang was, was zwaar. Maar de handtekeningen zijn gezet. Nu Van Frankenhuyzen het gevoel heeft dat de transitie goed verloopt, raakt hij voorzichtig opgelucht. Tokkelend op zijn banjo kan hij zich bezinnen op de toekomst.

Is het niet ideaal dat hij zijn bedrijf verkocht heeft en langzaamaan meer tijd voor al zijn hobby’s krijgt? “Ik moet mezelf opnieuw uitvinden”, bekent hij. “Want hobby’s zijn pas leuk als je er geen tijd voor hebt. De eerste twee jaar ben ik nog een paar dagen per week op de zaak om te helpen bij de overdracht, en de integratie met Meyco (die het bedrijf kocht, red.). Ondertussen bedenk ik wat ik ga doen. Iets sociaals in elk geval...!”